Excursie naar het Zwarte Woud (Duitsland)

26 april t/m 4 mei 2008

De Hemelvaartexcursie 2008 werd gehouden in het prachtige “Schwarzwald” in het zuiden van Duitsland aan de Franse grens. De deelnemers aan deze excursie moesten daarvoor wel zo’n 600 kilometer afleggen. Achteraf bezien - ondanks de minder geslaagde vondsten - zeer de moeite waard, zeker als we kijken naar de gezelligheid en de prachtige omgeving. Hieronder een tweetal verslagen van Hélène, Terry en Ton, zoals deze per e-mail aan hun ‘achterban’ gestuurd werden.

Berichtje uit Steinnach. Vandaag zijn we weer naar de Clara geweest (net als dinsdag), een mijn waar ze elke dag wat op een storthoop gooien waar je dan in mag zoeken (tegen betaling). Het was mooi weer met een koude wind, dus roodverbrande neuzen. We waren al vroeg op pad om niet weer te komen als de mooiste stukken al weg waren. Maar het was niet druk, vandaag was het hier Vaderdag, wat betekent dat alle vaders op stap gaan en zich zonder vrouw en kinderen eens goed gaan vermaken.
Ton vindt dat ze dat in Nederland ook maar eens moesten doen (of hij dat nooit doet). Terry vond natuurlijk handstukken, daar heeft ze een goede neus voor denk ik en Ton heeft groene bolletjes wat volgens een kenner daar heel bijzonder was. Het is cheneixiet of bayldoniet, zo, zoek maar op. Onder de microscoop weten we pas zeker wat het is.

Blik op de camping, terwijl Terry een blik werpt op de zeer prille ‘verboden vruchten’		De warme hap van “Maitre Ton” vond gretig aftrek bij de dames Terry en Hélène

Theo Poppe belde gisteravond dat hij en zijn dochter nog onderweg waren en “wat” later kwamen. Dat bleek uiteindelijk na vele files om 12 uur ’s nachts te zijn. Gelukkig was het droog, want hij moest de tent nog opzetten. Vanochtend toen we om half 9 vertrokken wilden ze eerst nog wat uitslapen. Toen ze ’s middags om 1 uur wilden vertrekken om naar ons te komen, was de slagboom net dicht voor de middagrust.
Toen zijn ze maar gaan wandelen. Morgen gaan we waarschijnlijk naar de beroemdste watervallen van Duitsland, wandelen in een natuurgebied, eventueel gecombineerd met een groeve. Hopen dat het weer goed weer is. Gistermiddag zijn we een niet meer in gebruik zijnde groeve uitgeregend, uitgerekend toen ik net een leuk hoekje van een tè grote steen wilde uitkappen. Er zaten wat leuke kwartspunten in, wel wat verweerd, maar toch. De rest van de groep wilde terug en die zijn vast maar zonder mij terug gaan lopen naar de auto’s. Ik heb er gelukkig nog wat uit kunnen halen.

Ton verveelde zich in de groeve geen moment en kon af en toe zijn creatieve instincten niet bedwingen. Foto 1 vóór zo’n aanval en foto 2 erna.

Gisteravond zijn we met Marianne en Wim Dumont uit eten gegaan. We wilden naar een restaurant waar ze allerlei aspergegerechten hadden, maar dat was helaas gesloten. Toen zijn we naar een ander restaurant gegaan wat net heropend was en daar hebben we lekker gegeten. Het was een restaurant gecombineerd met slagerij en gasthof, dus het vlees was er uitstekend.
Terry is nu met de braintrainer bezig, we zullen zien wat haar brainage is. O, ze is er uit. Ze is 75 en heeft Rieja dus met twee jaar verslagen. Ze gaat nu oefenen om jonger te worden. Het helpt natuurlijk niet erg als je tegelijk aan de cola met vieux zit ;-) . Nou we zullen eens zien of we dit bericht weg kunnen krijgen.

De groetjes van Ton en Terry en Hélène

Een deel van de hoogste waterval van Duits- land, die uiteraard door ons bezocht werd		Een eekhoorn die wist waar de noten voor het pikken lagen

Hallo thuisblijvers, hier een inspirerend verslag van 2 mei vanuit het Zwarte Woud. Vandaag was het een fantastisch mooie dag met veel zon en het was niet al te warm. Dit verslag wordt dan ook geschreven buiten op de camping en in de zon (weliswaar achter het windscherm, want dat is toch lekkerder en het staat er toch) Het welverdiende pilsje is zojuist ingeschonken en de eerste toastjes zijn reeds naar binnengewerkt. Hélène zit braaf haar periode over de Rijn voor te bereiden en Terry een computerspelletje te spelen op zo’n geval met een schermpje en een pennetje. Ton ziet z’n kans schoon en heeft de kans gegrepen om wat naar het thuisfront te krabbelen.
We hebben het meer dan prima naar onze zin en hebben helaas moeten constateren dat morgen alweer de laatste volle dag zal worden, waarbij we nog mineralen zullen gaan hakken en een wandeling zullen maken. Vandaag hebben we alleen maar gewandeld en hoe! Een tippel van zo’n 5¾ uur over de heuvels rondom de camping. We hebben dat met z’n drieën gedaan, omdat het voor de rest wat te ver zou zijn. Zij hebben nog even op Theo en Tessa gewacht. Die waren naar de Clara gegaan, maar zijn weer terug gekomen. Er zaten nu meer dan veertig studenten op de bergen en op elke meter zat iemand te hakken. Dus Theo kwam weer onverrichter zake terug en is maar met de rest mee gaan wandelen. Heeft hij nog geen steen gehakt. Tijdens onze wandeling (in korte broek) hebben we de nodige bomen, plantjes en dieren gezien. Een eekhoorn, diverse roofvogels een ree die net voor ons op stoof en er vandoor ging. Heerlijk en dat alles onder een mild zonnetje en een bladerendak. Onderweg kwamen we nog een watermolen met rad tegen, zomaar midden in het bos. Totaal nutteloos, maar wel leuk om te zien. In totaal zijn we twee honden en tien mensen tegen gekomen. Die mensen waren aan het begin en het eind van de wandeling. Verder was het dus heerlijk rustig in het donkere bos.
Zo het biertje is inmiddels verdampt en nu moet er weer wat anders gaan gebeuren. Ik denk dat ik maar eens eten ga koken. Een Duitse pasta met champignons en tomaten/komkommer salade. Mhoha dat wordt smullen !!

groetjes van Ton en Terry en Hélène

Uiteraard kan er nog veel meer verteld worden over deze schitterende excursie en is het voorgaande slechts een klein deel van het hele verhaal. Het slot van deze excursie werd gevierd met een spetterend diner. Helaas niet in het restaurant wat we hadden uitgeprobeerd en waar “Oma” nog met de pollepel zwaaide, maar in een restaurant waar de bediening in een zeer laag tempo verliep. Gezellig was het in elk geval wel en we werden daar een beetje jolig van.
Zoals gezegd de vondsten waren dit jaar iets minder als verwacht, maar dat kon de pret niet drukken. We zien gelukkig toch weer terug op een zeer geslaagde excursie.

verslagen: Ton, Terry en Hélène     foto's: Ton Langeweg

Alle rechten voorbehouden. Copyright 2002 - 2009 . Pagina's onderhouden door J. Bastiaansen